Ortodoncja dla dorosłych

Leczenie ortodontyczne u dorosłych? Zdecydowanie tak! W każdym wieku można rozpocząć leczenie u ortodonty. Wbrew pozorom to nie tylko inwestycja w ładny wygląd, ale i... zdrowie.
Nie ulega wątpliwości, że nieprawidłowy zgryz sprzyja odkładaniu się kamienia i próchnicy. Podatniejsze są na nią te miejsca, gdzie zęby zachodzą na siebie. Ich stłoczenie wpływa też niekorzystnie na przyzębie, dochodzi do odsłaniania szyjek, co może prowadzić do paradontozy. Wiele wad utrudnia też jedzenie i mówienie, a nawet powoduje bóle głowy, których przyczynę często trudno jest zdiagnozować. Tymczasem takich problemów można uniknąć, jeśli podejmie się właściwe leczenie ortodontyczne.

U dorosłych z reguły stosuje się aparaty stałe. Składają się one z przyklejanych do szkliwa zamków (płytek). Na nich mocowane są sprężyste druciki i to właśnie one delikatnie, ale systematycznie przesuwają zęby. Do niedawna stosowane były tylko zamki metalowe. Obecnie coraz więcej pacjentów decyduje się na aparaty estetyczne, które nie odróżniają się kolorem od szkliwa: ceramiczne lub przezroczyste, z kryształu górskiego. Hitem są aparaty lingwalne przyklejane do zębów od strony języka (schowane za nimi, są niewidoczne).

Z możliwości nowoczesnej ortodoncji skorzystali pacjenci dr n. med. Emmy Kiworkowej-Rączkowskiej.

Odkąd pamiętam, nigdy się nie uśmiechałam - mówi Patrycja Kapis. - Miałam trudności z gryzieniem i to nie tylko twardych jabłek. Teraz, gdy zęby są równe, uśmiech na twarzy pojawia się często. Mogę też normalnie jeść. Leczenie u Patrycji trwało niecałe dwa lata, chociaż wada była złożona: żuchwa (dolna szczęka) wysunięta do przodu w taki sposób, że górne zęby chowały się za dolnymi, górne jedynki, dwójki, trójki i czwórki były nierówno ustawione.
Najpierw przez pół roku miałam stały aparat, przyklejony tylko do górnych zębów. Prostował je i delikatnie wysuwał do przodu. Potem przez 6 miesięcy nosiłam dodatkowo taki, który wyrównywał ustawienie dolnych zębów.
Po roku (przez następnych 6 miesięcy) aparat pozostawiono jedynie w górnej szczęce, z dolnej zaś go zdjęto. Aby utrwalić w niej ułożenie zębów, przyklejono do nich od wewnątrz retainer (stabilizujący drucik).
Obecnie jestem na ostatnim etapie leczenia. Nie mam już ani zamków, ani drucików, tylko na noc zakładam aparat ruchomy, by zapobiec powrotowi zębów do poprzedniego ustawienia.

Ortodoncja